Zoektocht

 

De zoektocht naar de gesneuvelde familielid duurde tot 1993. De familie Nieuw Zeelandse Robertson had het graf ontdekt in 1993.

Familie Robertson - Westkerke, oktober 2008

Zijn nicht Vivienne Saunders - Robertson kwam in 1997 voor het eerst naar het Europese vaste land, om het graf van haar neef te bezoeken. Daarbij heeft de toenmalige pastoor van Westkerke, E.H. Philippe Vindevogel met hen een rondrit in de streek van Ieper gemaakt. Zij konden toen enkele "poppys" meenemen van Vlaanderens slagveld van de eerste wereldoorlog, waarin Groot Nonkel Bob Robertson had meegevochten.

Familie Robertson en E.H. Philippe Vindevogel- Westkerke, oktober 2008

1941, in Nieuw Zeeland werd drie weken na de crash, bij de broer van Evan Robertson, Alexander William (Bill) Robertson, een zoon geboren, Peter Robertson.
Na 67 jaar, in 2008, heeft Peter Robertson eindelijk de stap gezet om het graf te bezoeken van zijn oom.
Contacten werden gezocht via de plaatselijke N.S.B. afdeling Westkerke. Zij wilden er uiteraard meer over vernemen dan wat zij konden terugvinden via het Commonwealth War Graves Commission.

Een heel emotioneel gebeuren daar de vader van Peter Robertson, enkele jaren terug gestorven, wou dat hij het graf van zijn broer bezocht.
Na 6 jaar ervan gedroomd te hebben, bracht hij een bezoek op 3 oktober 2008 samen met zijn zoon Alan en dochter Amanda.

 

Zij werden op het plein achter de kerk van Westkerke, waar de graven bevinden, opgewacht door Schepen Peter Velle, en Schepen Isabelle Capelle, als afvaardiging van Stad Oudenburg. Mede door John Depauw voorzitter, Edmond Moyaert oud-strijder vaandeldrager, en Dirk Jonckheere bestuurslid, allen van N.S.B. Westkerke.

Meegebrachte bloemen werden neergelegd door Amanda Robertson.
Vanuit de Stad Oudenburg drukte Schepen Peter Velle samen met N.S.B. voorzitter John Depauw hun eerbied uit door het neerleggen van een bloemenkrans.

Op vraag van de familie werd de plaats van de crash bezocht. De hoeve langs de Zeeweg te Roksem heeft nu wel een ander uitzicht gekregen door de vernieuwde gebouwen, maar toch wilden zij de plaats even bezoeken.

Op het stadhuis, waar naast de Belgische driekleur ook – verrassend - de vlag van Nieuw Zeeland stond, werd een deugddoend kopje koffie aangeboden.
Daar konden zij een kledingstuk van een der bemanningsleden bekijken. Aangrijpend, daar dit mogelijks het jacket of vliegtuigoverall kon zijn van hun gesneuveld familielid.

 

© 2010 - Kleinste oorlogskerkhof- alle rechten voorbehouden